Black & White. Έτσι ονόμασα τον πίνακα αυτόν πριν δύο χρόνια, όταν τον ζωγράφισα. Όχι, μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα. Δεν είμαι ζωγράφος, απλώς μ' αρέσει να εκφράζομαι μ' όποιον τρόπο μπορώ και πειραματίζομαι με διάφορα μέσα έκφρασης κατά καιρούς. Ένα από τα αποτελέσματα αυτού του εγχειρήματος, είναι ο πίνακας που βλέπετε. Το μαύρο με το λευκό μπερδεύονται, συμβολίζοντας στιγμές του χθες και καταλήγουν στο λευκό που μας περιμένει στην επόμενη γωνία του σήμερα, του αύριο. ''Όλοι έχουμε παρελθόν. Όλοι έχουμε κάτι μαύρο που θέλουμε να ξεχάσουμε ή κάτι λευκό που αναπολούμε. Η μαγκιά όμως είναι αλλού. Να κυνηγάμε πάντα το λευκό, που μας επιφυλάσσει στο μέλλον. Γιατί...εμείς φτιάχνουμε το μέλλον μας. Σωστά;''
Κάτι ακόμη που μ' αρέσει πολύ, είναι να κάνω πρωτότυπα δώρα. Και τι πρωτότυπο από ένα δώρο, που το έχουν δημιουργήσει τα ίδια μας τα χέρια; Εμπνευσμένος λοιπόν από μια σκηνή της ταινίας ''Μην φεύγεις - 504 χλμ βορειοδυτικά της Αθήνας'' - την οποία είχα αναρτήσει πριν μερικούς μήνες - ζωγράφισα αυτόν τον πίνακα και τον χάρισα πριν δύο χρόνια σε μια πολύ καλή μου φίλη, η οποία ετοιμαζόταν να κυνηγήσει το δικό της όνειρο, το δικό της ''λευκό''. Κι επειδή στη ζωή δεν μας ανήκει τίποτα, καλό είναι ό,τι κατακτάμε να το χαρίζουμε!
Κάτι ακόμη που μ' αρέσει πολύ, είναι να κάνω πρωτότυπα δώρα. Και τι πρωτότυπο από ένα δώρο, που το έχουν δημιουργήσει τα ίδια μας τα χέρια; Εμπνευσμένος λοιπόν από μια σκηνή της ταινίας ''Μην φεύγεις - 504 χλμ βορειοδυτικά της Αθήνας'' - την οποία είχα αναρτήσει πριν μερικούς μήνες - ζωγράφισα αυτόν τον πίνακα και τον χάρισα πριν δύο χρόνια σε μια πολύ καλή μου φίλη, η οποία ετοιμαζόταν να κυνηγήσει το δικό της όνειρο, το δικό της ''λευκό''. Κι επειδή στη ζωή δεν μας ανήκει τίποτα, καλό είναι ό,τι κατακτάμε να το χαρίζουμε!
